Strona startowa

Głównym rezerwuarem zakażenia są chore lisy, wydalające zarazki ze śliną. Wirus wścieklizny może być przenoszony również przez drobne gryzonie leśne i polne. Zwierzęta i ludzie ulegają zakażeniu głównie poprzez ukąszenie chorego osobnika. Zakażenie może nastąpić ponadto poprzez kontakt ze śliną, kiedy zarazek dostaje się do rany, a nawet mało zauważalnego skaleczenia. Okres rozwoju choroby zależy od różnych czynników, między innymi od wieku psa, miejsca ukąszenia, odporności organizmu, a także zjadliwości wirusa. Przeważnie okres ten wynosi u psów od 14 do 60 dni. Jeśli choroba nie wystąpi po 100 dniach od ugryzienia, na ogół wyklucza się możliwość zakażenia wirusem wścieklizny.

Po zakażeniu zmienia się zachowanie i usposobienie psa: staje się on ponury, kapryśny, chowa się w ciemne kąty. Ma zmieniony apetyt, zjada niejadalne przedmioty, jak gwoździe, szło, kamienie, własny kał, wykonuje bezcelowe ruchy lub popada w apatię, chwyta pyskiem powietrze.

Zwiększa się ilość wydalanej śliny. Niepokój przeradza się w napady szału, ucieczki z domu. Drugi okres choroby wzmaga te objawy. Pies ochryple szczeka i wyje, i mimo silnego pragnienia nie może, z powodu skurczów w przełyku, napić się wody. Obserwujemy obfite ślinienie, opadnięcie żuchwy, chwiejny chód i w końcu całkowite porażenie. Pies pada na skutek niewydolności układu krążenia i porażenia dróg oddechowych — najczęściej w 57 dni po wystąpieniu pierwszych objawów.

Do dnia dzisiejszego nie znaleziono leku na tę chorobę i nie istnieje możliwość wyleczenia. Jedynym zabezpieczeniem przed nią jest szczepionka.
 
Ustawa z 11 marca 2004r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. 2004 Nr 69, poz. 625 z późn. zm.) art. 56. ust. 1. mówi, że psy powyżej 3 miesiąca życia na obszarach całego kraju (...) podlegają obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie. Obowiązek doprowadzenia psa do punktu szczepień spoczywa na posiadaczach psów, którzy muszą go wypełnić w ciągu 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3 miesiąca życia. Szczepienia muszą być powtarzane nie rzadziej niż co 12 miesięcy od ostatniego szczepienia (art. 56. ust. 2). Dowodem przeprowadzonego szczepienia jest zaświadczenie o szczepieniu wydane właścicielowi psa przez lekarza weterynarii.

Zgodnie z art. 85 ust. 1a. ww. ustawy - kto uchyla się od obowiązku ochronnego szczepienia psów przeciwko wściekliźnie, a w przypadku wprowadzenia obowiązku ochronnego szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie od tego obowiązku - podlega karze grzywny.

W związku z powyższym apeluję i polecam coroczne szczepienia profilaktyczne psów przeciwko wściekliźnie – dzięki czemu chronimy również siebie i naszych bliskich !

Ze względu na wciąż aktualne niebezpieczeństwo wystąpienia wścieklizny oraz specyficzny tryb życia i szczególne narażenie na tą chorobę zalecam ponadto szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie.